Åπ!! Να μην ξεχνιόμαστε.. Βάλε ρε μαλάκα την πινακίδα!! Εννοώ και τον από πάνω και τον από κάτω...Είπαμε! Αυτό θα είναι κλασσικό.

Gordon`s Site...The messages...

Και επανερχόμεθα πάλι... Πως πάει ορέ κλεφτόπουλα? Όλα καλά εκεί στο πατρίδα? Τώρα μπορώ να τραγουδάω και «Μόνιμος κάτοικος Ιωννίνων».. Ρε ‘σεις κάντε μου μια χάρη: Στείλτε κάποιος, οποιοσδήποτε, ένα mail, να ξέρω ότι δεν τα γράφω αυτά για μένα. Ε ναι! Ούτε ένα μήνυμα ρε τσογλάνια? Ουστ από εδώ..

(Αλλαγή παραγράφου) Φυσικά ξέρετε νομίζω για ποιόν θα μιλήσω τώρα. Φρούλης. Ένα όνομα, μια ιστορία και αναμνήσεις! Εντάξει ρε κουμπάρε, πήρες ένα καταπληκτικό pc αλλά βάλτο και στην πρίζα! Ποιος θα σου το ‘λεγε ρε παλικάρι μου ότι θα ξέμενες με ένα tower μεγάλης αξίας που καλά καλά ούτε το πρώτο μπιπ δεν μπορείς να ακούσεις.. Αλλά που θα σου πάει. Θα την πιάσουμε την καλή ρε κλεφτόπουλο. Θα έρθουν και τα υπόλοιπα κομμάτια και τότε ποιος σε πιάνει..

(2^η Αλλαγή παραγράφου) Και συνεχίζω πάντα με το ίδιο θέμα. Επήγε που λέτε το παλουκάρι εις την δεύτερη πατρίδα του που λέγαμε, την Λάρισα. Εκεί η καλή του τον περίμενε σαν ένας χαμένος της ερήμου που βρήκε μια βρύση και κάθετε από κάτω περιμένοντας μια σταγόνα να πέσει, μια σταγόνα ένα παθιασμένο φιλί. Ξεμπουκάροντας όμως ο πρωταγωνιστής μας από το τσαφ-τσουφ, ύστερα από ένα ταλαίπωρο ταξίδι, αντί να πέσει στην αγκαλιά της πολυαγαπημένης του, προτίμησε να πεταχτεί στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα που είχε ξεμείνει.. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ένα πολύ σημαντικό θέμα: η δίψα του έρωτα δεν πιάνει τίποτα μπροστά στην χαρμάνα ενός καλού prince. Γιατρέ μαζί σου! Αν πήγαινες να πάρεις κι μια Gordona με πάγο και λεμονάκι θα σε παραδεχόμουνα. Αλλά εσύ μου πήρες νερό! Τι κοινό? Έλα μωρέ ας μη το κακολογούμε το παιδί. Η αλήθεια είναι ότι είχε κορακιάσει και πήγε απλά να πάρει λίγο νεράκι να σβήσει την κάψα του έρωτα που περιέλουζε το παθιασμένο κορμί του σαν... όπα ξεφεύγω πάλι..

(3^η Αλλαγή παραγράφου- Λίγο πριν τον κόφτη, κοντά στις 6800 Rpm) Εδώ θα σας ομολογήσω κάτι. After την Λάρισα ο Σπυράκος δεν έκανε ούτε ένα σχόλιο, ούτε μας είπε κάτι για το τι παίχτηκε εκεί. Η διήγηση του σταματάει εκεί που φτάνει στην καλή του και ξαναξεκινάει από την στιγμή που ξαναμπαίνει στο τρένο. (Λέτε να μας νοιάζει τι έγινε στο τρένο?) Έτσι δεν έχω είδηση, δεν έχω σχόλια. Αλλά φυσικά δεν θα περάσει έτσι! Θα μάθω εγώ από αλλού!

(Ρε driver, πέτα και καμιά 4^η μέσα) Ένα πράμα που δεν ήθελα, ήταν να φτάσω εδώ μέσα να σχολιάσω την καλή πολύ καλή μου φίλη Δώρα. Αλλά ρε θεία τα θέλει ο ποπός σου! Έτσι που λέτε μια πολύ όμορφη μέρα επήγαμεν για έναν κλασσικόν καϊφε. The next morning ξενιτεύτηκα κι εγώ, ξέρετε που, και η φιλενάς μου πήρε ένα τηλέφωνο μόνο εκείνη την μέρα που ούτε καν είχα φτάσει στον προορισμό μου. Εντάξει, ναι, το ξέρω σε έφαγε και σένα ο έρωτας, αλλά όχι ρε παιδί μου κι έτσι. Καλός, χρυσός ο μπούλης σου αλλά ξεκόλλα και λίγο το μυαλό σου από.. πάνω του. Όχι δεν θα το πω. Σε αυτό το σημείο πάλι θα θίξω ένα θέμα: Καλά ρε παιδί μου, όλοι οι νέοι το μυαλό τους στο φύκι-φύκι το έχουνε? Ναι? Καλά πάω να βρω καμιά γκόμενα..

(Έλα και την 5^η και εντάξει καλά είναι και τα 160!) Φτάσαμε που? Α, ναι σε μένα! Ας χωρίσουμε σε 2 μέρη. 1^ο) Σοβαρά νέα: Ήρθα λοιπόν εδώ, τακτοποιήθηκα, πήγα και λίγο από την σχολή μου, για καφέ φυσικά, είδα και την Δώρα, έχετε φιλιά όλοι, είδα και τον ουρανό συννεφιασμένο, είδα και μια αράχνη να προσπαθεί να δικτυωθεί στο σπίτι! Γκρρ! Λίγο ακόμα να την άφηνα δεν θα χρειαζόμουνα κεραία. Δορυφορικό πιάτο η ρουφιάνα! Το ξεπεράσαμε όμως κι αυτό με μια παντόφλα.. Εργαστήριο πήγα, όλα καλά κι έφυγα! Αυτά τα νέα.. 2^ο) Ασόβαρα νέα: Διαβάστε πιο πάνω!

Και θα κλείσω αυτό το κεφάλαιο με τις ευχές μου για ένα καλύτερο μεθαύριο και όπως πάντα φιλιά στην μαμά μου! Θα μου λείψετε ρε..Κλαψ.. Πάω να πιώ..

Back