Επ!! Να μην ξεχνιόμαστε.. Βάλε ρε μαλάκα την πινακίδα!! Εννοώ και τον από πάνω και τον από κάτω...Είπαμε! Αυτό θα είναι κλασσικό.
Gordon`s Site...The messages...
Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Χρόνια πολλά σε όλους και καλά. Αν και δε καταλαβαίνω απόλυτα το λόγο που ευχόμαστε, το απαιτούν οι μέρες. Ξημερώνει φίλοι μου Δευτέρα του Πάσχα. Ένας εκεί, άλλος αλλού και κάποιος ακόμα παραπέρα. Τα έθιμα πάνε και έρχονται. Όλοι τρέχουν να στείλουν μηνύματα και ευχές σε όλους. Αλλά κάτσε ρε φίλε, μη στέλνεις το ίδιο μήνυμα σε όλους..
Μια ψυχή ζει, λέει, στο Αμέρικα! Αγαπητέ μου Σάββα, ή Παπά, κωλύομαι να δημοσιεύσω τα τελευταία νέα σου, αλλά μπορώ να σου δώσω ευχή: Ας σε φωτίσει ο Θεός! Δηλαδή εγώ! Λοιπόν, τα πράγματα έχουν ως εξής. Το μαρούλι 0,80, οι ντομάτες 3,20.. Ώπα ξέφυγα! Μεγάλε μου παπά. Ότι πιθανότητα έχεις (όχι αυτήν που είχαμε συνυπολογίσει με το Σπύρο κάποτε) να βγάλεις καρέ του παπά (πραγματικό ε?), ε, τόσες έχεις! Τώρα τι κατάλαβε κανείς είναι άλλο θέμα. Προχώρα εσύ κι εγώ θα κάνω το θέλημα σου…
Αγαπητοί μου αγγλόφωνοι! Το αρνάκι λέγει κάποιος σοφός πρέπει να γυρνάει δεξιόστροφα. Κάτσε ρε μεγάλε, λογοκρισία σε μας τα αδέρφια-αγωνιστές ακόμα και στο αρνάκι. Αριστερά λέω, αριστερά! Ο ένας αγγλόφων Λονδίνο, ο άλλος.. στον κόσμο του! Εν τω μεταξύ ακούω Πάριο, «Λάθη που κάνει η ζωή», αχ Άκη, πάλι σε θυμήθηκα! Αγάπες μου, ένα σας λέω: Εύχομαι του χρόνου, γεροί να είμαστε, να σουβλίσουμε εκεί που είστε μαζί! Τίποτα άλλο προς το παρόν..
Ήθελα να φτάσω εδώ.. Ας κάνω μια εισαγωγή. Γνωρίζω ότι δεν πρέπει να σοβαρεύουμε και πολύ στη ζωή μας. Γνωρίζω πως όταν γράφω κάτι εδώ, προτιμάτε να γελάτε παρά να ψάχνεται τα νοήματα σε αυτά που λέω και να σας χαλάνε, άμα τα βρείτε. Όμως δείτε και την άλλη πλευρά. Παράδειγμα τώρα: Είναι 4 το πρωί, μετά από μια τρελή μέρα, είμαι μόνος και θέλω να σας πω κάτι. Τι να πω φίλοι μου? Για τα όμορφα της ζωής? Είναι δυνατόν?
Κυριακή του Πάσχα. Στρατόπεδο Πολυκάστρου, 506 κλπ κλπ. Ο αδερφός μου είναι σερβιτόρος. Δίπλα μου η μάνα μου και απέναντι ο πατέρας μου. Κάποια στιγμή έρχεται ένα ταξί από Θεσσαλονίκη. Ένας παππούς και μια γιαγιά βγαίνουν από μέσα και ψάχνουν το εγγόνι. Πώς να μη συγκινηθεί κανείς? Αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στην οδύνη που περνά ένα ολόκληρο χωριό, Μακρυχώρι Ημαθίας. Ξεκίνησα να γράψω κάτι γι’ αυτό, μα δεν άντεξα. Απλά γνωστοποιώ ότι το χωριό ετούτο δεν γιόρτασε ανάσταση. Παρά θάνατο 21 μικρών παιδιών. Βλαστάρια τα είπε ένας πατέρας… Μπορεί πολλοί από εσάς να είστε μακριά και να μην το καταλαβαίνεται. Ας βάλουμε όμως ένα «γιατί» στο Θεό.
Ας πάμε στα ενδότερα μας. Υπάρχουν ενέργειες στη πορεία μου που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί τις έκανα. Σίγουρα πολλοί από εσάς. Υπάρχουν στιγμές που καθηλώνεσαι σε απόσταση ασφαλείας. Άλλες φορές πάλι που απορείς: άλλαξε ο κόσμος ή εγώ? Και σίγουρα φορές που περιμένεις, χωρίς ίσως νόημα, μια κίνηση, μάλλον αυτήν που θα έκανες εσύ. Σήμερα έστειλα ένα μήνυμα σε μια φίλη μου. Με ρώτησε γιατί και της είπα: Κάνω αυτό που κάνω, χωρίς να συνυπολογίζω τις συνέπειες. Είμαι αυτός που είμαι και μόνο ένας τρίτος μπορεί να το δει καθαρά. Υπάρχουν φορές που δεν ενεργείς για τον εαυτό σου. Αυτό είναι που σε ξεχωρίζει από τον καθένα, ως προς αυτόν που το κάνεις. Δεν περιμένεις όμως αντάλλαγμα. Απλά το κάνεις.
Ίσως αύριο να με πάρει ο Σπυράκος τηλέφωνο να μου πει: Είσαι καλά ρε? Why not? Από τη μία, όπως έχω πει, δεν αλλάζουν και πολλά, γενικότερα, και από την άλλη, το αύριο είναι μια διαφορετική μέρα. Οι βασανισμοί του μυαλού είναι σπάνιοι. Ένα καινούριο φως τα αλλάζει όλα (που είναι η γαμημένη άνω τελεία?): μια νέα ημέρα. Νομίζω πως ο καθένας καταλαβαίνει. Φιλοσοφίες.. Το ερώτημα! Να κοιμάσαι ήσυχος αφού μια νέα ημέρα ξημερώνει ή θα πρέπει να αλλάξει κανείς τα βράδια του?
Αυτά τα ολίγα αγαπητοί μου αναγνώστες. Μανούλα κοιμάσαι, το ξέρω, δυο δωμάτια δίπλα είμαι. Χρόνια πολλά σε όλους.